xulosa
Men uchun muhim bo'lgan odam vafot etganidan beri, men beparvo yashayapman. O'rta maktab o'quvchisi bo'lganimdan so'ng, mening sinfimda "lyuminesansiya kasalligi" sababli kasalxonada qolgan bir qiz bor edi. Ushbu kasallik, unga chalinganlarning jasadlari oy nuriga duch kelganida zaif charaqlab turishi va ularning o'lim vaqti yaqinlashgan sari nurlanish kuchayib borishi bilan nomlangan. Qizning ismi Vatarase Mamizu.
U uzoq umr ko'rmasligini va o'limidan oldin nima qilishni xohlashini bilgandan keyin…
"Bu borada sizga yordam berishga ruxsat berasizmi?"
"Albatta?"
Bu va'da berilgach, men uchun muzlagan vaqt yana harakatlana boshladi